ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΑ ΤΣΙΝΤΖΙΝΑ

Δεν είναι τυχαίο που, αναφερόμενοι στα "Τσίντζινα" ή "Τζίντζινα", χρησιμοποιούμε πάντα την παλιά τους ονομασία και όχι το "Πολύδροσο" που επιβλήθηκε στα χρόνια της δικτατορίας του 1967. Κανείς στην ευρύτερη περιοχή και στο χωριό δεν αναφέρει την νέα ονομασία, εκτός από κάποιες οδικές πινακίδες. Άλλωστε πολύ πρόσφατα, με την Απόφαση 103/24.5.2004 του Δημ. Συμ-βουλίου του Δήμου Θεραπνών, έχει επανυ-ποβληθεί η αίτηση στο Συμβούλιο Τοπωνυμιών για επαναφορά της αρχικής ονομασίας. Έρχεται η στιγμή να περιηγηθούμε τον οικισμό με άριστο ξεναγό μας τον Ηλία Ανδριτσάκη και συντροφιά μας τον Αντώνη.

 

- Σ' αυτό το ρέμα έριξα το 1973 δύο τενεκέόες με γόνο πέστροφας, λέει ο Ηλίας. Από τότε υπάρχουν σε αρκετά σημεία του ρέματος και κάποιοι τις ψαρεύουν.

Μπροστά μας ορθώνεται τώρα το μοναδικό τετραώροφο σπίτι του χωρίου, χτισμένο στα χρόνια του μεσοπολέμου. Στη ρεματιά διακρίνουμε ένα πέτρινο γεφύρι και ολόγυρα σπιτάκια κυριευμένα από το πράσινο. Άλλα σπίτια, χτισμένα με πελεκητή πέτρα, σκαρφαλώνουν ως τα πρώτα έλατα του βουνού. Φτάνουμε στην όμορφη εκκλησοΰλα της Αγ. Κυριακής. Μπροστά της μια πέτρινη βρύση, με πλούσια ροή δροσερότατου νερού. Αρχίζει καλός χωματόδρομος με κατεύθυνση Ν-ΝΑ. Εδώ παρεμβάλλεται μια κατάφυτη ρεματιά που χωρίζει στα δύο το χωριό.

 

 

 

t Μια από τις περίφημες τοιχογραφίες του Αγίου Βλάσιου, που οφείλεται στον Δημήτριο Κακαβά, τον αγιογράφο της Μονής Αγ. Αναργύρων.

Ξεκινάμε από την πλατεία διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο με κατεύθυνση Α.

Μετά το καφενεδάκι της Τασίας διακρίνεται κάτω δεξιά το παμπάλαιο εκκλησάκι του Αγ. Βλάσιου που φέρει κτητορική επιγραφή 10 Ιουλίου 1621 και ιστορήθηκε από τον ίδιο αγιογράφο της Μονής Αγ. Αναργύρων. Ακολουθεί η ταβέρνα του Πανοΰλη και δυο νερόμυλοι. Στον τοίχο του ενός διασώζεται ακόμη το "μυλοβάενο", που διοχέτευε με πίεση το νερό. Περνάμε το Τσιντζινιώτικο ρέμα, που ακόμα κι αυτή την εποχή έχει πλούσια ροή.

Περνάμε κάτωαπό τεράστια μαυρόπευκα, χωριό και δάσος συνυπάρχουν αρμονικά. Βρισκόμαστε στην τοποθεσία "Καμαράκι", με την ομώνυμη καμαροσκέπαστη πηγή, που εξακολουθεί να τρέχει με αδύνατη ροή.

Ήδη αυτή την απογευματινή ώρα η περιοχή είναι βυθισμένη στη σκιά. Φτάνουμε στα "Παλιά Αλώνια", στο Ν-ΝΔ άκρο του χωρίου. Μέσα στα έλατα, διακρίνεται ο ερειπωμένος τοίχος ενός παλιού νερόμυλου. Συνεχίζουμε τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο, στο πλάι μας η ρεματιά, που λίγο πιο κάτω συναντάει το Τσιντζινιώτικο ρέμα.

< Prev   Next >